Op dinsdagavond organiseerde onze oudervereniging VKC haar jaarvergadering. Aansluitend konden de aanwezige ouders genieten van de Grote Omdenkshow. Een show waarin de principes van omdenken op een mooie, humoristische manier werden uitgelegd. De sketches waren hilarisch en voor de aanwezige ouders erg herkenbaar. Ze gingen over puber- en leraargedrag, de uitdagingen van ouderschap en ‘Ja’ als levenshouding. Na afloop kregen aanwezigen een “gouden” omdenkboekje mee. Daarin is het volgende te lezen over dat kleine woordje ja.
Ja
Met de ander meebewegen, ja zeggen tegen de ander lijkt misschien makkelijk, toch is het in de praktijk best lastig. We zijn vaak zo met onszelf bezig, met onze doelen, belangen en emoties, dat we de ander niet waarnemen zoals die is, maar zoals die zou moeten zijn. We zijn niet gericht op de overeenkomsten, we zijn vooral bezig met de verschillen. We willen de ander veranderen. En dat geeft spanning en stress. Voor alle betrokken partijen. Het is de kunst de ander te accepteren zoals die is. ‘Ja’ te zeggen tegen de ander.
Als iemand iets zegt, voorstelt, probeert, hoopt, denkt, kortom wil, zeg voluit en zonder aarzelen: ‘Ja!’ Zeg het duidelijker, sterker en onvoorwaardelijker dan mensen bewust vragen, meer dan ze verwachten, zelfs meer zelfs dan ze durven te dromen. Als we dat doen, worden de verschillen tussen ons en de ander kleiner en de overeenkomsten groter. Om die reden zou je ook kunnen zeggen dat ja de taal van de verbinding is. Het communiceert van hart tot hart. Het is liefde in actie.
